"Er ligt Streeck duidelijk wat op de maag. Hij is gegrepen door de verontwaardiging die door Europa en de wereld waart. Gekochte tijd heeft soms iets heets. [...] Maar dat zijn oprispingen in een voor het overige koel en zakelijk betoog. Gekochte tijd is geen pamflet. Het is wel degelijk een serieuze wetenschappelijke synthese, maar dan een die het sociaalwetenschappelijk onderzoek oriënteert op zaken die er werkelijk toe doen, zoals de verloedering van de democratie in een vereconomiseerde wereld. [...] Het boek is geen literair hoogstandje. Dat kan je ook niet verwachten, maar af en toe had Streeck zijn tekst toch wat zorgvuldiger mogen uitschrijven. Nu zie je hier en daar nog de lijm van uitgeknipte fragmenten uit eerdere papers die in het boek bijeen werden geplakt. [...] De inleiding is niet het sterkste deel. Streeck probeert daarin uit te leggen, wellicht omdat hij nu eenmaal de Adorno-lezingen gaf, hoe hij zich verhoudt tot de crisistheorieën van de Frankfurter Schule. Dat levert een geforceerd en weinig overtuigend nummertje op. [...] Streeck komt op dreef als hij rechttoe rechtaan het verhaal vertelt van de neergang van het democratisch kapitalisme. Of beter gezegd: het verhaal van hoe het kapitalisme zich sinds de jaren zestig heeft bevrijd, en dit ten koste van een geknevelde, monddood gemaakte democratie. Hij vertelt dat verhaal twee keer. De eerste keer vanuit het standpunt van de winnaar: het kapitaal; de tweede keer vanuit het standpunt van de verliezer: de democratie."

"Zijn democratie en kapitalisme, de twee pijlers waarop de naoorlogse Westerse samenleving is gebouwd, nog compatibel met elkaar? Volgens Wolfgang Streeck [...] moeten we deze vraag afwijzend beantwoorden. De argumenten voor deze stelling draagt hij aan in dit broodnodige boek. Streeck verwijst voor zijn analyse geregeld naar de kritische theorie van de Frankurter Schule en meer bepaald naar die van de legitimeringscrisis uit de jaren 1960-1970. [...] De weinig opbeurende analyse toont haarfijn hoe het kapitalistische systeem zich sinds de jaren 1970 ontdeed van democratische beteugeling, en wat de ingrijpende gevolgen daarvan zijn. Echter, door de politiek-economische benadering en klasseanalyse – wat trouwens zijn goed recht is – slaagt de auteur er niet in om inzicht te verschaffen in het waarom van het verhaal. [...] Hoewel 'Gekochte tijd' dus niet alle facetten behandelt aangaande de evolutie van het naoorlogse democratisch kapitalisme naar het neoliberalisme, is het toch onmisbaar voor iedereen die inzicht wil verwerven in hoe het hedendaagse systeem tot stand is gekomen. Ook qua tegenstrategieën worden er enkele aanzetten gegeven."