"In zeven noodzakelijke stappen leidt Kate Raworth in haar in 2017 verschenen boek Donuteconomie de lezer naar een levensvatbare en rechtvaardige economie voor de 21e eeuw. Mijns inziens verplichte literatuur voor politici en economen. Raworth maakt duidelijk dat het slecht gaat met de wereld en geeft impliciet aan dat politici zich te veel met de waan van de dag bezighouden en te weinig met het realiseren van een leefbare samenleving op lange termijn."

"Dat is wat Doughnut Economics pretendeert: de lezer een nieuwe manier van kijken aanreiken naar dat grote, ingewikkelde ding dat wij ‘economie’ noemen – niet mechanisch maar dynamisch; niet atomistisch maar holistisch; niet enkelvoudig maar meervoudig; niet exponentieel maar stationair; niet geïsoleerd maar verworteld; niet antropocentrisch maar ecocentrisch. En daarvoor gaat Raworth vooral te rade bij klimaatwetenschappers, duurzaamheidsdenkers en complexiteitstheoretici, wier modellen volgens haar veel geavanceerder zijn dan de mechanische, lineaire, newtoniaanse modellen van economen."

"Mijn voornaamste kritiekpunt op Raworth is dat ze het individu soms wat uit het oog verliest. Waar neoklassieke economie faalt door methodologisch individualisme, vergeet Raworth het individu soms überhaupt te noemen. Daarnaast zou Raworth’s analyse sterker worden indien ze expliciet onderscheid zou maken tussen economische doelstellingen (circulaire productieprocessen) en niet-economische doelstellingen (hoogwaardig onderwijs en zorg). Desondanks is Doughnut Economics een meesterlijk boek over nieuw economisch denken en de perfecte handleiding voor studenten om met hun (neoklassiek) economische professoren in gesprek te gaan. Lezen dus."

"Ze maakt een karikatuur van oude onderdelen van de economie, ze gebruikt nieuwe ontwikkelingen in de economie om die karikatuur te bekritiseren, en ze keert vervolgens economie en economen de rug toe. Dat is niet productief. Het lijkt me beter om midden in het debat van economen te gaan staan. We zullen economen nodig hebben om de economie van de toekomst vorm te geven. [...] Economen zijn al heel lang bezig met de kernvragen die aan de doughnut ten grondslag liggen. [...] Het probleem zit naar mijn idee in de politiek en in het feit dat alternatieven voor de economische orde onvoldoende uitgekristalliseerd zijn. Echter, “Doughnut Economics” geeft daar ook geen oplossing voor."