Economen waren lange tijd een warm pleitbezorger voor een wereldwijd vrij verkeer van goederen, geld, mensen en ideeën. Volgens hen zou deze vrijhandel iedereen ter wereld welvaart brengen. Maar inmiddels komen ook de schaduwzijden aan het licht.

In De Globaliseringsparadox belicht de Harvard-econoom Dani Rodrik het fenomeen globalisering vanaf het ontstaan in de zeventiende eeuw tot heden, met daarin belangrijke mijlpalen als het akkoord van Bretton Woods en de Washington Consensus.

Maximale globalisering blijkt een utopie: globalisering verhoudt zich maar moeizaam tot nationale zelfbeschikking en democratie. De oplossing ligt volgens Rodrik in ‘slimme globalisering’.

Over Dani Rodrik

Dani Rodrik (1957), is volgens Wikipedia (vertaling door de Morele Marktenredactie), "een Turkse econoom en Ford Foundation Professor of International Political Economy aan de John F. Kennedy School of Government van Harvard University. Hij was voorheen de Albert O. Hirschman Professor of the Social Sciences bij het Institute for Advanced Study in Princeton, New Jersey. Hij heeft veel gepubliceerd op de gebieden van internationale economie, ontwikkelingseconomie en politieke economie. De vraag wat goed economisch beleid maakt en waarom sommige overheden er meer succesvol zijn dan anderen om dat te implementeren is een centrale vraag in zijn onderzoek."